Jeukwoorden in het onderwijs

Overlegmodel, taakbeleid, lerende organisaties

Japke-d Bouma schrijft in de NRC wekelijks over veelgebruikte woorden op het kantoor die bij haar ergernis opwekken. Vaak treffend. Ook vaak pijnlijk. Als adviseur en afgestudeerd bedrijfskundige, met een master in marketingmanagement, ken ik die woorden namelijk ook en weet waar ze vandaan komen.

Als betrokken buitenstaander erger ik me soms echt aan onderwijstaal. Ik heb ook op een school gewerkt. Ik zal je zeggen, ik ben blij dat we bij B&T geen taakbeleid hebben. Volgens mij heeft echt niemand daar wat aan. Toen ik nog voor de klas stond, kreeg ik ook regelmatig taakplaatjes uitgereikt. Om vervolgens een update te ontvangen, waardoor dat eerste taakplaatje weer in de prullenbak ging. En dan een update van de update. En daar weer een update overheen. Gelukkig was er beleid voor. Anders was het vast allemaal misgelopen.

Fouten

Is dat erg trouwens, als er eens iets misgaat? Van fouten leer je immers, je wordt er weerbaar van. Als we weten dat je er veel van leert, waarom doen we dan met z’n allen zo ons best om fouten te voorkomen? Zelfs als dit innovatie en creativiteit in de weg staat. Of misschien wel juist daarom, ik weet het niet. Het is natuurlijk ook wel een beetje spannend en onzeker. Misschien dat de cao ons antwoorden geeft. Daar staat immers in hoe het allemaal hoort. Ik zou anders ook niet weten waarom het dan zo’n dik pak papier is. Alleen de inhoudsopgave beslaat al zo’n 25 pagina’s.

Overleg

Basismodel of overlegmodel, en je moet kiezen. Ik ben wel nieuwsgierig waar die termen vandaan komen. Beide klinken wel goed, vast verzonnen door iemand met een marketingachtergrond. Als je kiest voor het basismodel, hoef je dan niet meer te overleggen? Fijn, dat zou een hoop tijd schelen. Ik vind het niet zo gek dat mensen daar dan ook voor kiezen. Anders hebben ze natuurlijk niet genoeg tijd om de cao te lezen.

Scholing

Wat ik ook een curieus woord vind? Professionaliseringsbeleid. Überhaupt het woord professional, eigenlijk. Dat is toch gewoon iemand die een beroep uitoefent? Professionalisering is een term die duidt op meer professional worden. Maar hoe kun je dan meer een beroep uitoefenen? Goed, het is natuurlijk erg verstandig om jezelf te scholen. Je mag immers aannemen dat mensen zo beter worden in hun werk. Bijzonder dan dat er scholen zijn waar medewerkers niets aan scholing mogen doen alleen omdat het professionaliseringsbeleid nog niet af is. Dat zijn zeker scholen die voor het basismodel hebben gekozen en dan het overleg over het professionaliseringsbeleid hebben afgeschaft. Ja, dan snap ik wel dat het professionaliseringsbeleid niet af komt.

Leren

In dit land zijn er steeds meer lerende organisaties. Dat is mooi. Al vrees ik wel voor het moment dat die organisaties zoveel hebben geleerd dat er geen adviseurs meer nodig zijn. Dan moet ik op zoek naar een nieuwe baan, en ik heb het juist erg naar mijn zin bij B&T. Ook scholen en schoolbesturen zijn tegenwoordig vaak lerende organisaties. Dit kom je heel veel tegen in strategisch beleid. Alleen, volgens mij bedoelen ze gewoon dat er wordt geleerd door de mensen in hun organisaties. En door de leerlingen uiteraard. Levende wezens zijn toch de enigen die kunnen leren. Organisaties niet, net als organisaties ook niets kunnen willen. Het is gewoon een ander woord voor een groep mensen die samenwerken om een bepaald doel te bereiken. Maar organisaties, die bestaan helemaal niet.

Waarom mijn functietitel dan organisatieadviseur is? Staat in ons functieboek!